U zegt in uw beleidsplan, dat jeugd te begrenzen is vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid en dat uw werkterrein zich eigenlijk afspeelt vanaf baby’s tot jong volwassenen van 25 jaar.
En dat is volstrekt juist. Ik wil hier vandaag vooral wijzen op de groep jonge mensen die tegen het eind lopen van hun leren of studie en die tot een generatie gaat behoren voor wie vertrouwen in de toekomst niet meer vaststaat, die zekerheden en fundamenten onder zich voelen wegglijden en waarvan een deel hun toekomstperspectief dreigt in te ruilen voor moedeloosheid en uitzichtloosheid, omdat zij zich toegevoegd weten bij die vele tienduizenden schoolverlaters en afgestudeerden die in de afgelopen jaren al moesten ervaren, dat je met heel je dadendrang, met opgedane kennis en de wil om je waar te maken in en voor de samenleving, toch in een afschuwelijke leegte valt en je niet aan de slag komt of alleen maar voor iets tijdelijks.
Jonge mensen die met al hun ontwikkelingsdrang, dan ook ervaren (harder dan ooit te voren), dat er dan ongelijkheid bestaat, afhankelijkheid is; aparte rechten maar vooral plichten bestaan. Dat verworven rechten bij de oplossing van financieel-economische problemen plotseling een belemmering vormen, maar die dan ook moeten vaststellen dat er niet alleen ongelooflijk betutteld wordt in dit land -alle deregulering ten spijt- en dat voornamelijk verbaal over hun lot, hun zorgen en hun toekomst wordt gesproken, maar voor de rest vooral de zaak binnen de exploitatiemogelijkheden dient te blijven van commercie, van het zakenleven en van de politiek, van de omroepen tot allerlei andere structuren waaraan ons land zo rijk is, aan toe, omdat wie greep heeft op de jeugd, greep heeft op zijn eigen toekomst.
Jeugdbeleid is nodig en ik grijp weer terug op uw beleidsplan waarin u verschillende argumenten op een rijtje zet die opgeldt doen, omdat:
Jongeren mondiger zijn dan ooit tevoren en het recht hebben om gehoord te worden en het recht hebben om mee te doen en ik wil het nog versterken door te stellen: Het recht te hebben in onze samenleving om mee te beslissen over hun eigen zaak en eigen toekomst.
Een uitgangspunt en tevens een doelstelling van uw Raad die mijns inziens de enige juiste is om verbale verklaringen om te zetten in tastbare daden.
Op de meest vitale gebieden als werkgelegenheid, huisvesting, onderwijs en sociaal cultureel werk, hebben de twee andere overheids-lagen, de rijksoverheid en de gemeenten, de meeste en de duidelijkste bevoegdheden, waarbij de eerste vaak over meer financiële middelen beschikt dan de andere, laat ik dat erbij zeggen.
De provincie als middenbestuur, als complementair bestuur zo u wilt en die vooral in de ogen van het College van Gedeputeerde Staten zich heeft op te stellen als beschermer en belangenbehartiger van de gemeenten en de mensen in onze provincie, is voor wat bevoegdheden en verantwoordelijkheden betreft in een wat diffuser licht geplaatst.
Dat neemt niet weg, dat wij op het standpunt staan, dat hoe afgeleid en hoe indirect ook, de provincie ook op het gebied van jeugdzaken verantwoordelijkheid en taken heeft. En dus hebben wij de plicht en dat realiseer ik me als Gedeputeerde die temidden van tal van vraagstukken ook het Jeugdbeleid in zijn portefeuille heeft, bijzonder sterk. Ik heb daar tegenover de Jeugdraad nooit enige onhelderheid over laten bestaan.
Die concrete stand van zaken maakt uw werk en dat van ons bestuur in de provincie voor jongeren in dorpen, buurten en steden vaak volkomen onduidelijk en zelfs in vele gevallen volslagen onbekend. Dat zou ook mogelijk de oorzaak kunnen zijn van het feit, dat bij het werven van nieuwe Raadsleden jongeren zichzelf nauwelijks hebben gemeld of aan de bel hebben getrokken.
Daar hoeven we nog niet ondersteboven van te zijn.
Het duidt wel op het gegeven dat er ontzaggelijk veel te doen is ook op dit gebied en dat het jeugdbeleid van de provincie vorm, gestalte en inhoud zal moeten krijgen waaraan uw Raad een belangrijke bijdrage, naar ik hoop, zal kunnen leveren.
In ons "Plan sociaal-cultureel werk emancipatiewerk" hebben wij jeugdbeleid geformuleerd als "facetbeleid".
Dat wil zeggen: op alle terreinen van het provinciale bestuur dient jeugdbeleid een geďntegreerd deel van het geheel te zijn.
De ambitieuze plannen van de Raad, zoals geformuleerd in de nota “Perspectieven” en verder uitgewerkt in uw beleidsplan voor de jaren 1983-1987, sluiten prachtig aan bij deze facetbeleidgedachte. In een provinciale politiek wordt daar stap voor stap vorm aan gegeven.
Beperk ik mij tot "Economische Zaken", dan kunnen wij vaststellen:
dat ook in de komende begroting meer geld wordt uitgetrokken voor werkprojecten, dat bijvoorbeeld bij de Welzijnsbegroting extra gelden zijn voorgesteld te bestemmen voor het Fonds Jeugdaccommodaties, voor de bestrijding van de jeugdwerkloosheid, en dat we bijvoorbeeld een extra stimuleringsbeleid willen financieren voor de verschillende terreinen van de educatieve ontwikkelingen om ook daar een helpende hand naar projecten uit te steken, die waard zijn om overeind te blijven, maar onder de bezuinigingsdruk bij gemeenten komen te staan.
Onze financiële mogelijkheden zijn niet groot. Dat mag als bekend worden verondersteld, maar dat neemt niet weg dat wij als College goed beseffen, dat we toch gehouden zijn met elkaar tot maximale benutting van onze mogelijkheden te komen.
U hebt besloten uw naam "Raad voor Jeugd en Jongeren" te veranderen in: Raad voor Jeugdbeleid
Dat is een logisch gevolg van de koers die uw Raad gaat varen en waar het provinciale bestuur zich achter heeft gesteld. De signaalfunctie van de Raad wordt in sommige stukken ook wel de waakhondfunctie genoemd.
Een waakhondfunctie čn naar het particuliere initiatief čn naar de provincie.
Het is een goede term en gezien alle ervaringen met uw Raad zullen wij als Raad en provinciaal bestuur niet tegen elkaar grommen, keffen en blaffen.
Maar laat u niet weerhouden om als u het nodig vindt, dat toch te doen en volg het provinciale bestuur kritisch, omdat u daarmee helpt het jeugdbeleid in de provincie Noord-Holland echt handen en voeten te geven, nu de tijd zo verschrikkelijk dringt.