Mustafa Belek / Alias: (Maine)
AI-Enthousiast / Literatuur Schrijver / Anime Liefhebber / Gaming / Filosoferen
Inleiding
Opgegroeid in twee diverse werelden, namelijk een traditionele Turkse cultuur en
de Westerse maatschappij, heb ik een Westerse oriëntatie ontwikkeld.
Ik heb ervaring opgedaan in verschillende vakgebieden, waaronder:
Het is altijd mijn overtuiging geweest dat mijn werk betekenisvol moet zijn
en een verschil moet maken. Helaas heb ik vaak het gevoel gehad dat ik in deze
vakgebieden zelf niet van betekenis was.
Mixologie daarentegen, biedt mij een
creatieve en sociale omgeving waar ik mij thuis voel en waar mijn bijdrage
werkelijk gewaardeerd wordt.
Schrijven
Ik schrijf al sinds 2012 en voltooide in 2017 mijn eerste verhaal, getiteld "Contrapunctus"
hoewel het vol staat met spelfouten. Naast dit verhaal heb ik aan meer dan
honderd andere verhalen gewerkt, die ik echter nooit heb afgemaakt. Momenteel
ben ik bezig met het creëren van een meesterwerk genaamd "Destiny's Child" en
herschrijf ik "Contrapunctus".
Gamen
Sinds mijn tiende jaar speel ik videospellen op de computer, en sinds 2013 heb
ik de meeste tijd doorgebracht met het spel "Warframe". Tot op heden heb ik
ongeveer 70% van één hele jaar aan dit spel besteed en ik ben er nog steeds dol
op. Daarnaast geniet ik erg van strategische spellen en vind ik het genre dark
fantasy bijzonder fascinerend. Ik waardeer de grimmige, maar prachtig opgebouwde
verhaallijnen in spellen zoals "Dark Souls III - Wikipedia" en "Elden
Ring."
Anime
Ik ben een liefhebber van anime, hoewel ik niet elke titel heb gelezen of
bekeken en niet elk personage ken. Ik waardeer fantasierijke anime-series en ben
een fan van het "isekai"-genre, mits deze geen perverse hoofdrolspelers
bevatten, zoals in "Sword Art Online."
AI
Sinds de opkomst van de AI-revolutie raakte ik al snel verwikkeld in de wereld
van kunstmatige intelligentie. Ik verlangde naar AI-beeldgeneratie om mijn
personages tot leven te brengen. Inmiddels gebruik ik het ook voor mijn
verhalen. Hoewel ik het hele "Contrapunctus" kan laten doorlopen om alle
spelfouten te verbeteren, gebruik ik het vooral om nieuwe formuleringen te
ontdekken, thema's te beheersen en mijn eigen schrijfstijl vorm te geven.
Techniek Breed VMBO - Noordrand College
Metaalbewerking
Tijdens mijn VMBO-opleiding Techniek Breed maakte ik kennis met metaalbewerking,
houtbewerking en elektrotechniek. Hoewel metaalbewerking niet mijn eerste keuze
was, had ik een sterke voorkeur voor houtbewerking en elektrotechniek. In de
metaalbewerkingslessen richtten we ons vooral op de basisvaardigheden. Lassen
vond ik het mooiste en tegelijkertijd het meest uitdagende aspect van deze
lessen.
Elektrotechniek
Tijdens de elektrotechnieklessen was ik de enige die de formules en blauwdrukken
volledig begreep. Vaak vroegen mijn klasgenoten me, hoe ik aan deze kennis kwam.
Om hen een verklaring te geven, vertelde ik dat mijn vader elektromonteur was,
waardoor iedereen aannam dat het vanzelfsprekend was dat ik deze kennis had. In
werkelijkheid had ik echter nooit hulp van mijn vader gekregen of inzicht in
zijn werk gehad; ik begreep het gewoon van nature.
Door elektrotechniek heb ik een kans op liefde gemist. Al geruime tijd had ik
een oogje op een meisje uit een andere klas, Ashley Ham. We hadden niet vaak
contact, maar wanneer we elkaar zagen, begroetten we elkaar altijd met een
glimlach en een zwaai. Als een doener was ik vaak na schooltijd nog bezig op de
werkvloer. Toen Ashley er ook was voor een werkstuk, dacht ik dat dit het
perfecte moment was om een diepere band met haar te vormen. Ik ging naar haar
toe, groette haar, maar na slechts twee zinnen werd ik onderbroken door de
elektrotechniek docent, die me vroeg om te helpen met het opruimen van het
lokaal. Als doener kon ik nooit "nee" zeggen. Het weigeren van een verzoek gaf
me altijd een rotgevoel, dus besloot ik te helpen. Ik herinner me dat ik alles
zo snel mogelijk probeerde schoon te maken. "Rustig, rustig, de rommel wacht wel
op je," zei mijn docent. Na een half uur haastig opruimen ging ik terug naar de
houtbewerkingsruimte waar Ashley was, maar ze was al vertrokken. Jammer genoeg
treurde ik om deze gemiste kans.
Houtbewerking
Houtbewerking vond ik het mooiste vak. We hadden een sarcastische, nuchtere
docent die het jaar daarop met pensioen zou gaan. Hij had een deel van het
lokaal gereserveerd voor zijn eigen creatie, een groot interieurstuk voor zijn
camper. Voor zijn vertrek vierden we een feestje in het lokaal, waarbij de
meeste leerlingen cadeaus en bedankjes voor hem hadden meegebracht. Ik voelde me
rot omdat ik niets had meegenomen; ik had immers nooit geld op zak en kon
daardoor geen cadeau kopen.
Hout & Meubileringscollege
(Scheeps)meubelmaker Niveau 2
Vanuit de houtbewerking ben ik doorgestroomd naar de opleiding meubelmaker bij
HMC, een creatieve en praktische school. Naast de reguliere lessen meldde ik me
vaak bij de workshopruimte om met een 3D-printer of laserprinter te werken. Ik
gebruikte AutoCAD als geen ander en creëerde zelfs een hele ruimteschipkantine
in het programma, gewoon omdat ik het leuk vond. Ik had echter minder zin in de praktische kant van het vak. Daarom ben ik
overgestapt naar Verkoopadviseur/Interieurdesigner, waar ik graag de richting
van binnenhuisarchitect op wilde gaan.
Ashley
Na een jaar op het HMC kwam ik ineens Ashley weer tegen. Ze bleek ook naar deze
school gekomen te zijn, maar dan op een hoger niveau. Ik durfde niet verder te
gaan dan alleen "hallo" zeggen, omdat zij een grote sociale kring had en ik...
nou ja, die had ik niet. Ik heb haar altijd leuk gevonden, maar mijn verlangen
naar liefde was inmiddels gedoofd.
Verkoop/Interieurdesigner
Nou, om dat te bereiken kwam ik echter in een web van… nou, een mooi Nederlands
woord heb ik er niet voor, maar het was echt een “deceit” op z’n Engels. Om door
te stromen naar het niveau 3 van interieurdesigner moest ik de vervelende
verkoopadviseur op niveau 2 afronden. Je leerde hoe je moest verkopen,
bijverkopen en andere dubieuze manieren om geld te verdienen, terwijl je in de
praktijklessen vooral bezig was met interieurontwerp, inrichting, enzovoort.
De stages waren vooral gericht op verkopen, waar ik oerslecht in ben. Bij een
Aziatische meubelzaak in Den Haag moest ik de voorraad checken, meubels
schoonmaken, glazen poetsen, vegen, stofzuigen, en het daadwerkelijke
inrichting/interieurontwerp verviel uit zicht. Toen ik werd aangespoord om
verkooppraatjes te doen, ging ik bij twee klanten zitten om over de toekomst en
mijn stageperiode te praten. Resultaat: niets verkocht. Om nu een paar jaar dit
te moeten doen voordat ik het vak kan uitoefenen dat ik echt wil, deed me
besluiten ermee te stoppen.
Toen dacht ik... wat wil ik nu echt?
Techniek College
Biomedisch Laborant MBO 3 & 4
Ik wilde wetenschapper worden om een grote bijdrage aan de wereld te leveren.
Deze passie volgde ik tijdens de coronaperiode, waarin ik het grootste deel van
mijn studie thuis volgde. De theorievakken werden online gegeven en ik hield een
excel-bestand bij om alle informatie op te slaan, wat goed voor me werkte. Bij
het vak labrekenen mocht ik echter niet meer meedoen omdat ik als enige mijn
microfoon aanzette om een antwoord te geven, wat ik gênant vond gezien de stilte
op het online platform Teams en mijn spreekverbod.
Soms wachtten docenten extra lang op een reactie van studenten. "Tim, wat is het
antwoord op vraag A?" Sommigen wachten letterlijk twee minuten, terwijl ik al na
vijf seconden controleerde of de student aanwezig was. "Die is er niet" zei ik
dan, zodat de lessen gewoon doorgaan. Sommigen beschouwden dit als verraderlijk;
een medestudent noemde me zelfs een "snitch" en vond mijn gedrag irritant.
Omdat ik goed presteerde en bijna elk cijfer boven de 8 scoorde, mocht ik direct
instromen in het tweede jaar van Niveau 4. Mijn prestaties begonnen echter te
verslechteren door een reeks factoren, waaronder ernstige lichamelijke klachten
die na drie maanden werden gediagnosticeerd als Prikkelbare Darm Syndroom (PDS).
Soms kon ik door de pijn niet rechtop staan.
Ik kreeg de kans om het jaar over te doen omdat mijn mentor mijn potentieel
erkende. Ondanks enige verlichting van mijn klachten, slaagde ik opnieuw niet.
Toen ik vier maanden thuis was vanwege mijn klachten, had ik veel tijd om na te
denken en besefte ik hoe frustrerend en ineffectief het onderwijs kan zijn, met
burgerschap als grootste boosdoener.
Burgerschap
Ik ben van mening dat burgerschap waardevol kan zijn, mits het goed wordt
gegeven. Op het HMC werd het vak verzorgd door een zeer enthousiaste docent. Hij
gaf nooit huiswerk en betrok ons actief bij de maatschappelijke scenario’s die
hij presenteerde. In de twee jaar dat ik burgerschap bij hem volgde, heb ik
slechts één keer huiswerk gehad.
Mijn ervaring op het Techniek College daarentegen was teleurstellend. Niet
alleen was het vak oersaai en irrelevant, maar je moest ook nog extra betalen
voor licenties. De scenario’s die werden gepresenteerd, waren voor mij als
westers georiënteerde allochtone jongen die zichzelf als wereldburger beschouwt,
volstrekt niet herkenbaar. De kansen die in deze scenario’s werden voorgesteld,
waren niet van toepassing op mijn situatie. Bovendien wilde niemand met mij
samenwerken, en elke week moesten we minstens 1 tot 4 uur van onze vrije tijd
besteden aan burgerschap, dat zo slecht werd gegeven dat je die tijd liever aan
praktijklessen had besteed. Zodra je achterliep, kwam je niet meer vooruit. Als
doener hield ik me aan de regels, waaronder de verplichting om met een ander
samen te werken. Klasgenoten gaven me de tip om mezelf in tweeën te splitsen en
te doen alsof ik een partner had. Ik ben altijd eerlijk geweest, en in zo’n
situatie voelde ik me gedwongen om te falen. Op een gegeven moment belastte het
vak burgerschap me zo erg dat ik op de dagen dat het werd gegeven, niet meer
kwam opdagen.
Tijdens mijn labopleiding werkte ik anderhalf jaar lang elke zaterdag in een
chemisch laboratorium. Het werk werd monotoon, en pas na een jaar realiseerde ik
me waarom ik bepaalde handelingen uitvoerde. Ik nam nooit vakantie vanwege het
personeelstekort en mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn collega’s.
Toen
mijn familie op vakantie wilde, besloot ik mee te gaan om conflicten te
vermijden, wat betekende dat ik stopte met werken in het laboratorium… omdat ik
het eng vond om vakantie te nemen.
Humphrey’s Binnenrotte
Na een "vakantie" en een heftige periode van ernstige longaanvallen kwam ik
terecht bij Humphrey’s Restaurant aan de Binnenrotte. Ik begon als runner, en na
een maand had ik de taken volledig onder de knie, waardoor ik zelfs als grap de
klepmeester werd genoemd.
Voor de drukke kerstperiode hadden ze snel een barman nodig. Ze vroegen mij of
ik deze rol wilde vervullen. Ze probeerden me in te werken, maar naar mijn idee
verliep dat niet vlekkeloos. Soms gebruikte ik de verkeerde likeur bij een
cocktail of koos ik de verkeerde garnering. Het tappen van bier ging de ene keer
goed en de andere keer niet, vooral door de te hoge druk bij de Texels tap,
waardoor ik soms helemaal onder het bier zat. Desondanks vond ik het werk leuk,
vooral vanwege de constante interactie met collega’s en de vele gesprekken met
gasten. Dit voelde voor mij zinvoller dan iets groots te moeten doen voor de
mensheid.
Helaas werd het pand van het restaurant overgenomen door een ander
horecabedrijf. Hoewel ze het personeel eventueel zouden overnemen, besloot ik te
stoppen omdat ik dat eng vond. Ze hadden hogere verwachtingen, terwijl ik nog
steeds moeite had om de juiste garnering voor elke cocktail te onthouden.
Heilige Boontjes
Dat nooit meer! Dus heb ik in mijn vrije, werkloze tijd geprobeerd om likeuren
en cocktails uit het hoofd te leren. Ik ben van het ene gemeentelijke traject
naar het andere overgesprongen voor een uitkering. Die moest ik immers
verdienen, en daarom hebben ze me geplaatst bij Heilige Boontjes. Vier dagen per
week, 7 tot 8,5 uur per dag. Dit was voor mijn rug geen pretje, en aan het einde
van de dag was ik helemaal kapot. Desondanks waren ze zeer tevreden met mij. Ik
kon al alles in de bediening, en sommigen vroegen zich af waarom ik überhaupt
als "deelnemer" vanuit de gemeente daar was. Deelnemer ben je als je in het
Heilige Boontjes-traject zit, waar je negen maanden lang wordt geholpen om te
groeien in het werkleven en waar ze je bij het einde van de rit helpen aan een
baan of opleiding.
Al snel ben ik uitgestroomd. Vanuit Heilige Boontjes had medewerker Colin me
wijsgemaakt dat er een superchille, coole studie is: Zadkine Bar Academy
Leidinggevende Bediening.
Zadkine Bar Academy
Vanaf september 2024 volg ik de studie bij Zadkine, en tot nu toe bevalt het me
enorm. Ik ga met plezier naar school en kijk er zelfs naar uit. Het is zeker wat
Colin beloofd had: een ontspannen en interessante studie! De docenten zijn zeer
sociaal, bevriend met elkaar en hebben tientallen jaren ervaring in de horeca.
Mijn kennis van koffie en cocktails groeit steeds meer. Ik heb de kans gekregen
om cocktails te maken, er de tijd voor te nemen en ze zelf te proeven.
Ze benadrukken wel: "Maak gebruik, geen misbruik" van onze drankjes.