uit: Herinneringen voor de Palmburen

Wel kreeg Aqaba een nieuwe dimensie.

Ik kende dat havenstadje door de film Lawrence of Arabia.
Sharif Hussein had meegevochten in de vrijheidsstrijd met de belofte aan het eind goud te krijgen voor hem en zijn manschappen.
Als ze de stad in handen hebben, loopt hij enthousiast op een grote schatkist af. Hij opent de kist, ziet bovenop alleen maar velletjes papier, graait dat met grove gebaren uit de kist, ziet de houten bodem en schreeuwt woedend: "No gold in Aqaba!". Ondertussen dwarrelen de Engelse ponden naar de grond.

In een van die leesboekjes stond een ander verhaal.
De hele bevolking van Aqaba heeft zich tot Allah bekeerd en de Kor'an omarmd. Dat komt hen duur te staan. De stad wordt belegerd door de vijand en de mensen dreigen te verhongeren. Dan stappen de Wijzen door de poort naar de vijand en vragen belet bij de Hoofdman. Zij werpen zich op de grond en smeken hem, de omsingeling op te heffen. Er is niets bij hen te halen en: "Heer, wij doen niets dat buiten Aqaba verboden is".
Een lege schatkist; het goud zit in het gedrag van de mensen. De legerhoofdman trekt zijn troepen terug.

Wij noemen dit 'Het argument van Aqaba': "Zij doen binnen niets dat buiten verboden is".

Herinneringen voor de Palmburen
Dit verhaal maakt deel uit van:
"Leven nu...., en Morgen?
verzameld in:
Mijn Gemene Leven
in de Duinendelta
van Vierstromenland.