Zoals wij in onze editie van de vorige week al hebben bericht, zal de heer
Godfried Bomans op uitnodiging van de Culturele Stichting Bollenstreek te
Noordwijkerhout op vrijdag 31 oktober in de aula van College Leeuwenhorst aan de
Langelaan een avond verzorgen onder de luchtige titel: ,,Van de hak op de tak".
Niemand zal eraan twijfelen, dat dit een zeer goede rede is om de grote Godfried
in enkele kolommetjes van dit blad te ontleden.
,,BLOED EN LIEFDE"
Men moet dan weten, dat de schrijver voor het eerst van zich liet horen in 1913
en dan slechts voor enkele uitverkorenen in zeer kleine kring. Daar zijn alle
kronieken het over eens. Wat betreft de plaats waar dit gebeurde: daar zijn de
meningen over verdeeld. Hardnekkig houden sommigen vol, dat deze eer Haarlem te
beurt gevallen is, terwijl een andere zeer achtenswaardige bron durft te
beweren, zonder schromen, dat 's Gravenhage daarmee ging strijken. Het lijkt ons
niet uitgesloten, dat Bomans reeds op zeer jeugdige leeftijd een
van-de-hak-op-de-tak-springer was.
Wat er ook van zij, zeventien jaar oud kreeg hij reeds in den lande
bekendheid door z'n kolderdrama “Bloed en liefde", een stuk, dat meer dan
zevenhonderd maal werd opgevoerd.
PINKELMANIA
Voor de oorlog zijn van hem nog verschenen het studentikoze “Pieter Bas" en het
zeer subtiele “Erik, of het klein insektenboek", boeken, die terecht ook na de
oorlog nog vele herdrukken beleefden. Na de oorlog werkte Bomans als chef
redacteur “kunst" mee aan de heroprichting van De Volkskrant.
In die trieste naoorlogse dagen, om precies te zijn vanaf 12 november 1945,
werden ook de eerste symptomen zichtbaar van een zeer besmettelijke ziekte, die
jarenlang het gehele Nederlandse volk in zijn greep gehad heeft: de Pinkelmania.
Wie denkt niet met weemoed terug aan de gulden jaren van Pa Pinkelman, Tante
Pollewop, Kareltje en Flop, die door Bomans en tekenaar Carol Voges binnen de
kortste keren nationale helden werden?
Van de boeken die verder nog van hem verschenen, willen we noemen:
Sprookjes, Bill Clifford, Kopstukken en zijn verschillende bundelingen van
artikelen uit De Volkskrant, zoals:
Capriolen, Op het Vinkentouw, Noten kraken, Van de hak op de tak, en zijn
onlangs verschenen ...
VELE GEZICHTEN
We kunnen eigenlijk niet zeggen, dat Bomans veel boeken geschreven heeft.
Zijn oeuvre bestaat voor het grootste gedeelte uit verzamelingen van zijn
wekelijkse Volkskrantkolommen, die we de komende maanden helaas zullen missen.
Dat deze stukken echter alleszins de moeite waard zijn, blijkt wel uit het feit,
dat hij de enige columnist is, wiens stukken op de voorpagina worden afgedrukt.
Bovendien halen ze in boekvorm altijd weer de top van de bestsellerslijst.
Als kolommenschrijver toont Bomans ons een groot gedeelte van zijn vele
gezichten.
We zien hem daarin als beijveraar voor een goed taalgebruik, schertser, (kinder-)psycholoog,
chauvinist, opener van allerlei toestanden, religieus mens, lid van het
Dickensgenootschap, kritikus.
Uiteraard is dit voor aanvulling vatbaar.
GRILLIG EN INDOLENT
Daarna is Bomans tot op de meest ondenkbare gebieden actief. Zo maakte hij voor
de NCRV een wereldreis "Met Bomans de wereld rond", heeft hij bij twee zuilen
het komend seizoen een programma en is hij reeds bekend door verscheidene radio-
en tv-optredens.
Zelfs het uitreiken van Edisons is niet vreemd voor hem.
Maar daarnaast kan het ook voorkomen, dat een argeloze toeschouwer hem in diep
gepeins een half uur over een bloem gebogen ziet staan.
Mirabele dictu schetst hij zelf zijn karakter als ,”grillig en tot indolentie
geneigd".
Uit al deze hoedanigheden van hem rijst langzaam een “Gestalt" Bomans op, dat we
zouden kunnen kenmerken als ,,erudiet levensgenieter”.
Anton van Duinkerken heeft Bomans' werk eens geprezen als ,,meer overeenkomst
vertonende met de oorspronkelijke bedoelingen van de Schepper dezer wereld dan
de jongste resolutie van het congres ter bestrijding der openbare ontucht".
We kunnen er ongetwijfeld van uitgaan, dat de Bomansiaanse avond, die wij door
de Culturele Stichting krijgen aangeboden op vrijdag 31 oktober, een bijzonder
boeiende zal zijn.
oktober 1969:
CSB-perscommissie