Barbara Schouten
1881 - 1982
dochter van Marijtje van der Voort 1854-1941 (en Jan Schouten 1853-1919),
dochter van Neeltje Zuiderduin 1817-1910 (en Nicolaas van der Voort),
dochter van Marijtje Oostdam 1787-1862 (en Dirk Zuiderduin)
 

"Batje", werd ze door Opa Duivenvoorden genoemd.
Ze woonden langs de Herenweg op de duinrand naast het
meters lager gelegen bollenveld van de Hoogeveensche Polder.

Een voortuin met grindpad en een erf er achter
gaven het huis een bescheiden statuur.
Met de buurman, Jan Jonkheer, woonden ze
"twee onder één kap".
De huizen waren gespiegeld.
Onder de bijkeuken van hun huizen was
een schuurtje op polderniveau met een tuin,
door een slootje gescheiden van het bollenland.

Opa  had twee varkenshokken in
het schuurtje.
Eén keer heb ik meegemaakt, dat er een varken,
vastgebonden aan een ladder, geslacht werd.

Een appelboom, een kippenren en een paar konijnenhokken
maakten die tuin tot een spannend speelveld.

Toen ik geboren werd, was Opa al 66 en Oma 64 jaar.

Zolang ik wist gingen we iedere zondagmiddag
met mijn moeder naar Oma.
Behalve als ze* hoogzwanger was.
Dat waren de zeldzame momenten, dat we die middag naar
de voetbal gingen met m'n vader, die dan
in zijn jaszak een handje toffees had meegenomen.
Normaal gesproken deed mijn vader
op zondagmiddag de administratie en
had dus geen tijd om op visite
of naar de voetbal te gaan.

Opa en Oma waren in 1926 getrouwd,
maar zij weduwe met 6 en hij
 weduwnaar met 9 kinderen.

Toen ze bijna 50 jaar getrouwd waren,
stelde Opa aan Oma voor,
ter gelegenheid van dat feest alle kinderen
500 gulden te geven.
"Nee, dat doen we niet", zei Oma,
"Als jij er straks niet meer ben, moet ik weer gaan bakeren!"

In 1903 was Oma getrouwd met Jan Heemskerk,
een sterke man, bollenboer/landbouwer van 33 jaar.
Maar 12 jaar later kreeg hij aan acute blindedarmontsteking
en moest hals-over-kop naar het ziekenhuis in Leiden.
 Dat ging in de Duinstreek rond die tijd nog met paard en wagen,
hotsend over veel onverharde wegen.
Het schijnt, dat hij in het hospitaal arriveerde
met een buikvliesontsteking
en na een paar dagen was overleden.

    
Barbara Schouten   en     Jan Heemskerk

Oma bleef achter met haar 6 kinderen,
zonder inkomen maar met begrafeniskosten
en een perceeltje bollengrond.
Goede raad was duur en de armenzorg
voorzag slechts in brood en boter.

De kinderen:
Marie (1904), Rie (1907), Dora (1909)
Jan (1911), Annie (1913)
en Nel (1915),
werden op de jongste na
in gezinnen van de familie opgenomen.

Zo kwam mijn moeder als peuter bij opa en opoe Schouten
in een gezin met jong volwassen ooms en tantes terecht.
Opa Jan Schouten was Schoenmaker
en speelde ook nog orgel en viool.

Oma zelf ging "bakeren".
Ze heeft in de Duinstreek veel vrouwen geholpen
bij de geboorte van hun kind.

Na 11 jaar ontmoette ze een vroegere buurjongen,
Willem Duivenvoorden.
Die woonde in zijn kinderjaren achter in de duinen,
maar het gezin verhuisde later naar de Langevelderweg.
De afzanding rond ons dorp was in volle gang.

"Je bodem is van goud"
zongen veel Noordwijkerhouters
als de vorst uit de grond was
en het voorjaar begon.
Ze groeven dan de binnenduinen af
tot Guldemond er in 1905 op laaggelegen
geestgronden bollenvelden kon aanleggen
en waterwegen voor zand en bollenvervoer.
Via het Guldemond Arrest dwong hij af,
dat de gemeente zich niet met die
vaarwegen mocht bemoeien.

Opa Duivenvoorden deed noestig mee
met spa en kruiwagen.
Het zand, aanvankelijk bedoeld voor
het talud van de spoorlijn Haarlem Leiden,
dwars door de Hoogeveensche Polder,
ging in Opa's tijd al naar
Van Herwaarden in Hillegom, die er
witte kalkzandstenen van bakte.

Later had Opa een paar percelen groente en het
bollenperceel van Jan Heemskerk als inkomstenbron.
Hij was daarnaast een ervaren stroper van kleinwild
en hielp de "Heeren van het Paardenkerkhof"
(waaronder "de Prins")
bij hun jachtpartijen in de overgebleven duinen.

Opa en Oma
leefden tot op hoge leeftijd aan de Heereweg.
Oma leefde vooral in haar kleine wereld
van familiebezoek en het huishouden met Opa.
Die kwam je ook nog wel op de fiets tegen.
Zo af en toe kwam hij een paar konijnen brengen,
wanneer "de Heeren" een grote buit hadden.
Zo leerde ik van hem konijnen slachten.
Opa volgde ook aandachtig radio en tv. Hij had
daardoor ook voortschrijdend inzicht over
politiek, geloof en economische ontwikkelingen.
"Jullie gaan later met een vliegtuig
op vakantie in verre landen", zei hij
ooit 'ns tegen me.
Ik vond dat toen totaal ongeloofwaardig.

Opa Duivenvoorden stierf in 1976  (97 jaar)
Oma Duivenvoorde / Heemskerk-Schouten in 1982   (101 jaar)