EU-traject voor de conversie van
nationale munt naar de Euro
is voorbeeld van
gedegen beleid,
maar mist een venster op
ontwikkelingen in de samenleving.
- 1992
Maastricht vaststelling euro-concept
De aaneengesloten landen hadden alle een eigen standaard-munt die onderling
grote verschillen in waarde vertegenwoordigden. Ook hadden alle landen een
autonoom monetair sociaal-economisch beleid.
Voor de uitwerking van het concept is zeven jaar uitgetrokken om alle
verschillen te inventariseren en in een conversie-proces te kunnen onderbrengen.
Daarvoor werd een rekenkundige verhouding vastgesteld, zodat iedereen de waarde
van zijn eigen munt kon omrekenen in Euro-waarde.
Zeven jaar kregen we de tijd om aan het idee te wennen, terwijl politiek en
deskundigen de nadere uitwerking aan het koken waren.
- 1999
Virtuele introductie
Beurzen, banken en ondernemers moesten hun administratieve handelingen (koersen,
offertes, rekeningen) in de nationale en in Euro-waarden weergeven. Zo konden
arbeiders, boeren en consumenten zien wat de waarde van hun eigen munt betekende
ten opzicht van de euro.
In etalages was naast het kostenplaatje in eigen munt tevens prijsaanduiding in
Euro verplicht. Zo kreeg het virtuele idee een houvast in beleving.
- 2002
Invoering Munt.
Met veel vertoon haalde de Minister van Financiën de eerste Euro-flappen uit een
geldautomaat in Maastricht.
Met deze beschrijving van het Euro-conversietraject (achteraf is makkelijk
praten) wil ik de Commissie Borstlap attenderen op een risico dat in hun
werkwijze kan insluipen:
Bijstellingen en reparaties op onderdelen; gipsen en pleisters plakken, zonder
een totaalvisie op arbeid in de toekomst en een implementatie-traject voor die
nieuwe visie.
De commissie constateert terecht, dat er grote verschillen zijn tussen werkenden,
dat er een veelheid van arbeidsverhoudingen bestaat tussen vraag en aanbod.
De bijna twintig "position papers" met overwegend zinvolle suggesties die de
commissie mocht ontvangen, wijzen vaak ook op de grote verschillen die in de
loop der jaren zijn ontstaan en suggereren tevens een noodzaak:
- nieuwe tijden vragen om een nieuwe aanpak,
- er is een paradigmaverschuiving nodig,
- een multivoudige carrière is onontkoombaar,
- permanente educatie is een vereiste,
- innovatie van sociale geborgenheid onontkoombaar,
- het BSN-model als nieuwe benadering of
- het werken in netwerken.
Wij voelen ons uitgedaagd, "gaingate" (ons conversiemodel voor werken
in de wereld van morgen) in deze complexe
context te toetsen. Daarbij blijven we uiteraard binnen de kaders van de
Commissie, waarbij we van de 5 aandachtspunten die zijn aangereikt, er 2 uitlichten:
- Bevorder wendbaarheid en duurzame inzetbaarheid van alle werkenden:
“De wendbaarheid in alle contracten moet groter worden. Waar interne
flexibiliteit en wendbaarheid in vaste contracten ontbreekt wordt vanzelf de
behoefte aan externe flexibiliteit opgeroepen.”
- Stimuleer volwaardige participatie op de arbeidsmarkt:
“De leerplicht in zijn huidige vorm is onvoldoende voor het in stand houden en
zo mogelijk verbeteren van de kennis en vaardigheden van alle werkenden,
ongeacht contractvorm en ongeacht leeftijd. Individuele ontwikkelingsbudgetten
zouden uitgewerkt moeten worden.”
In een volgende bijdrage introduceren we ons model en zullen we, indachtig
het eurotraject, ook een conversie-voorstel doen dat recht doet aan ons
project-motto: "de wereld is voor morgen bedoeld".
Denk mee.
tot hier zijn we gekomen:
het principe: Het IOI-modem,
tomorrow's app.
het concept:
gaingate.com/brainoeuf/19990420902.htm
en vanaf hier gaan we verder:
preambule
enkele gedachten vooraf over
- globale geldigheid
- bestaande ordening als basis
- introductie binnen primair onderwijs