"Annie..., Annie...,
kom, kom, er ligt een vreemde man op de bank!"
Annie vloog overeind.
Haar moeder, bij wie ze een nachtje had geslapen
was een paar tellen eerder uit bed gesprongen,
had de gordijnen open gedaan en was naar beneden
gelopen om thee te zetten.
"Dat is goed mis", dacht Annie.
Gisteren was haar vader en paar appeltjes gaan plukken
in de diepe tuin en daarbij uit de boom gevallen.
Strompelend was hij de trap op gekropen en
in de kamer op de bank gaan liggen
met vreselijke pijn.
Annie, m'n moeder, was gebeld door
Jan Jonkheer, de buurman van mijn oma.
Ze ging onmiddellijk naar haar ouders
en besloot bij hen te blijven slapen.
De dokter veronderstelde een zeer ernstige
leverbeschadiging. Opa moest maar rustig op de
sofa blijven liggen. De andere ochtend zou hij terugkomen
om te bekijken of een ziekenhuisopname mogelijk was.
Die nacht is Opa gestorven.
Hij was aanvankelijk getrouwd met
Elisabeth Catherina Bergman
ze hadden 9 kinderen:
Marie ( ), Jaap ( ),
voor aanvullende info, mail a.u.b.:
jan a.m. van hensbergen
Toen Oma een paar maanden later
wat gewend was aan haar appartementje
in een bejaardenhuis te Noordwijk,
nam ik m'n geluidsrecorder eens mee
om haar de verhalen te laten horen, die
Opa Duivenvoorde me ooit vertelde over zijn jeugd.
Aandachtig zat ze te luisteren. Plots zei ze:
"'t Is toch wat..! Dat is m'n buurjongen,
dat is
Willem Duivenvoorde!"
Werkmap voor 't Huis van Hensbergen