het volendams pardon
repressief referendum voor bestuurlijke integriteit
bij calamiteiten door ondermacht
zodra de volendamse gemeenschap uit haar shock komt,
zullen
de splijtzwammen van de nieuwe rationaliteit hun krachten botvieren op de
vaak tot voorbeeld gestelde gemeenschapszin.
het schuldbesef, dat nu collectief gevoeld wordt
zal
uiteengetrokken worden, zodat zelfs mededogen met argusogen bekeken wordt.
het schrikbarend perspectief:
een in pijn & leed
verdeelde gemeenschap, die zijn zelfreinigend
vermogen kwijt is en met argwaan
zal reageren op
de hoeders van die nieuwe rationaliteit,
de onderzoekers die 'de jure' of om
den brode
op zoek zijn naar een aanspreekbare schuldige en een
compensatie voor (im)materiele schade.
schuld door nalatigheid & goed vertrouwen
bij de eigenaar van het pand en zijn dochter,
het personeel dat sterretjes uitdeelt,
ouders die hun kind lieten gaan,
ieder die nog had willen waarschuwen,
zelfs wie deze ramp heeft overleefd,
kan schuldgevoelens
ontwikkelen.
bij een catastrofe met deze instandigheden zal elke
volendammer
iets voelen knagen en primair de behoefte hebben, dit met elkaar te
verwerken.
dit verdriet kan alleen worden gelenigd
door collectieve
gevoelens van
gezuiverde verantwoordelijkheid ruimte te geven.
de gemeenschapszin die direct na de ramp al ontroerend
zichtbaar werd,
verdient het, in zichzelf de kracht te mogen hervinden.
de solidariteit die de regionale zorg- & hulpverlening
toonde, geeft aan,
dat de lokale politiek nog een menselijke factor heeft.
uit het boven-regionale aspect van de zorgverlening blijkt
tevens,
dat nederland ook politiek gesproken een volwassen europese regio is.
ook deze krachten kunnen in het geding komen, als de
rationaliteit van
de volendamse omgeving (nederland?) die van de gemeenschap wil
sturen.
wat zou daarvoor in deze kwestie de ratio kunnen zijn..?
mag een openbaar ministerie,
mogen particuliere bovenlokale
belangenorganisaties
treden
in een verdriet dat
in deze specifieke lokale
omstandigheden
niet direct om een schuldvraag verlegen zit?
ja, kortweg ja.
er is een beroep gedaan op bovenlokale
inspanning.
nee, kortweg nee,
zolang vanuit de volendamse gemeenschap
geen verzoek komt
tot onafhankelijk onderzoek naar schuldbevinding.
waar partijen het onderling eens zijn
en derden niet worden
geschaad,
past het derden niet,
onenigheid te zaaien of zich zodanig te
gedragen,
dat onenigheid zou kunnen onstaan.
dit geldt zowel het openbaar ministerie, dat
waar lokale
verantwoordelijkheden in het geding zijn
zich terughoudend dient op te stellen (pikmeerarrest),
als voor (bijvoorbeeld)
journalisten of experts op immaterieel gebied.
wat zij te
bieden hebben als “win”-mogelijkheid,
zal uiteindelijk ten koste gaan van de
befaamde gemeenschapszin.
het principe-standpunt van b&w,
collectief aftreden
zodra mogelijk,
getuigt van grote wijsheid.
dat de gemeenteraadsfractie groenlinks daaraan
het aftreden
van de gehele raad wil verbinden,
schept een basis voor wat zou kunnen worden
genoemd
“het volendams pardon”.
de volendamse overheid heeft “als goed vader”
de
verantwoordelijkheid over de veiligheid in eigen huis;
de volendamse burger
heeft verantwoordelijkheid voor zijn
gemeentebestuur;
de volendamse jeugd, in deze zaak schrijnend duidelijk,
valt onder verantwoordelijkheid van de ouders.
een commissie van wijze mensen zal beter functioneren dan
een commissie
die gaat proberen, “de ware toedracht” met “fact-finding”
te onderbouwen.
daarvoor zijn de feiten van een te ontroerende eenvoud en
is het risico van
ernstige beschadiging van de zo veel geprezen gemeenschapszin
te groot.
de bevindingen van een dergelijke,
maradigmatisch werkende
commissie
zullen een gemeenschapsversterkend effect hebben
en een solide basis
geven voor verkiezingen,
wanneer het gemeentebestuur zijn zetels vacant stelt.
in feite kunnen de verkiezingen dan gezien worden als
een
repressief referendum:
eens...., maar nooit meer!
ook voor het bepalen van de uiteindelijke (im-)materiele
schade en het vaststellen van
adequate compensatie zal op deze manier een
evenwichtiger basis gevonden worden met
een betere waarborg voor het behoud van volendam:
vrede in vreugde & verdriet
|