Geen wonder dat de Pakistaanse regering Osama bin Laden niet te pakken krijgt. Ze is te druk bezig met het treiteren, opsluiten - en nu ontvoeren - van een slachtoffer van groepsverkrachting, dat durft te protesteren en naar de Verenigde Staten wil reizen.
Vorig najaar schreef ik over Mukhtaran
Bibi, een vrouw die door een stamraad in Pakistan was veroordeeld tot verkrachting wegens een overtreding die zou zijn begaan door haar broer. Vier mannen vergrepen zich aan de vrouw, waarna dorpsoudsten haar dwongen vrijwel naakt naar huis te lopen terwijl ze werd uitgejouwd door een menigte van driehonderd toeschouwers.
Mukhtaran werd verondersteld zelfmoord te plegen. Maar in plaats daarvan
vocht ze terug, met steun van een plaatselijke islamitische leider, en
getuigde ze tegen de mannen die haar de brute straf oplegden. Zes werden veroordeeld.
Met de schadevergoeding die haar werd toegekend stichtte Mukhtaran twee scholen in haar dorp; een voor jongens en een voor meisjes.
Zij gelooft dat misstanden zoals zij had meegemaakt het best kunnen worden voorkomen door het opleiden van de bevolking. Om te laten zien dat ze niet haatdragend is, deed ze haar best de kinderen
van haar verkrachters in de schoolbanken te krijgen.
Lezers van mijn column schonken meer dan 133 duizend dollar om haar bij te staan. De Amerikaanse hulporganisatie Mercy Corps hielp haar het geld te beheren.Mukhtaran breidde de scholen uit, begon een opvanghuis voor misbruikte vrouwen en kocht een busje dat wordt gebruikt als ambulance.
|
Ze ontwikkelde zich tot een
uitgesproken critica van praktijken als eerwraak, verkrachting en het met
zuur verminken van vrouwen.
Een groep Amerikanen van Pakistaanse afkomst nodigde Mukhtaran uit voor een bezoek aan de Verenigde Staten, dat eind deze week zou beginnen
(zie www.4anaa.org).
Maar een paar dagen geleden werd de Pakistaanse regering razend.
De autoriteiten plaatsten Mukhtaran onder
huisarrest. Per telefoon vertelde ze dat politiemannen hun geweren op haar richtten toen ze probeerde haar huis te verlaten. De politie sloot haar vaste telefoon af.
Nadat haar huisarrest was ingegaan, werden haar belagers vrijgelaten, waardoor haar leven gevaar liep. Dat gebeurde op een
vrijdag, de dag waarop rechtbanken gewoonlijk niet werken. De vrijlating was kennelijk een waarschuwing aan het adres van Mukhtaran zich koest te houden.
Maar Mukhtaran gebruikte nog haar mobiele telefoon om haar protest te laten horen. Totdat de politie haar afvoerde. Sinds afgelopen maandag is er geen woord meer van Mukhtara
vernomen; haar mobiele telefoon wordt niet opgenomen.
Asma Jahangir, advocaat en voorzitter van de Mensenrechten Commissie van Pakistan, zei te hebben vernomen dat Mukhtaran naar de hoofdstad Islamabad is gebracht. President Musharraf zou woedend op haar zijn en zij zou op een geheime plaats zijn opgesloten.
Ze mag met niemand contact opnemen, ook niet met haar
advocaat. 'Ze wordt op illegale wijze vastgehouden', zei Jahangir. 'Ze zijn krankzinnig geworden.'
Zelfs al zou Mukhtaran vrijkomen, dan kan ze het land nog niet verlaten, want de luchthavens zijn gewaarschuwd haar niet te laten gaan. Volgens Dawn, een krant in |
Karachi, heeft de regering tot deze
maatregel besloten omdat ze bang is dat zij 'schade toebrengt aan Pakistans imago'.
Het spijt me, maar Mukhtaran, symbool van moed en altruïsme, is de beste hoop voor Pakistans imago. Dat wordt juist bedreigd
door het misdadige gedrag van president Musharraf.
Ik stond tot nu toe sympathiek tegenover Musharraf, ondanks zijn achteloosheid op het gebied van kernwapens, deels omdat hij meewerkte aan de oorlog tegen het terrorisme en deels omdat hij Pakistans economische groei stimuleerde, op de lange duur waarschijnlijk de beste manier om het fundamentalisme te bestrijden. Zelfs toen Musharraf me dit jaar een visum weigerde om te voorkomen dat ik Mukhtaran weer zou bezoeken en weer een column over haar zou schrijven, hield ik me in. Maar nu is president Musharraf gek geworden.
'Dit gebeurt allemaal omdat ze denken dat ze de steun van de VS hebben en dat ze kunnen wegkomen met moord', zei Jahangir. En inderdaad, vorige week vrijdag ontving president Bush de Pakistaanse minister van Buitenlandse Zaken in hel Witte Huis en prees hij Musharrafs 'onverschrokken leiderschap'.
Welnu, mijnheer Bush, waarom vraagt u Musharraf niet zich bezig te houden met het opsporen van Osama bin Laden in plaats van met het ontvoeren van verkrachtingsslachtoffers die zich laten horen?
Wat dacht u ervan Mukhtaran uit te nodigen om te laten zien dat de Amerikanen zich niet alleen scharen achter generaals die de macht grijpen, maar ook achter gewone mensen die ongewone moed tonen?
Nicholas Kristof
©
The New York Times
|