NRC-foto: Mart Boudestein
dit verhaal bevat delen uit interviews van Eppo König en Frank de Kruif
De eigenzinnige Michel Perridon woont tegenwoordig in Dubai: "een
belastingparadijs met acht maanden per jaar heerlijk weer".
"Het is ook simpel om altijd in je eigen omgeving te blijven als de wereld zo
mooi is. Rotterdam is nog steeds mijn stad, maar dan kom je een beetje op een
heikel punt. Hoe ze hier omgaan met mensen en plannen..."
Voorbeeld? Over zijn lap grond bij de Bergse Plas in Rotterdam, waar vroeger
Restaurant Plaswijck van Van der Valk zat, vertelt Perridon: "Ik wil er graag
vijftien appartementen bouwen. Gaat gewoon niet. Dan moet je naar de Raad van
State." Het is het Nederlandse systeem dat "de afgunst" en "het gezeik" van
omwonenden te veel ruimte geeft, vindt Perridon. ,,Ik heb het niet zo op de
overheid."
In Dubai heeft hij als ondernemer bij voorbeeld een 'gouden visum'.
"De status
van grootinvesteerder, waardoor je eigenlijk totaal zelfstandig kan opereren",
legt hij uit. "Ik zeg weleens: Dubai geeft me energie en Nederland trekt
energie."
In Stadsgoed Welgelegen is het even behaaglijk als in de Emiraten. In alle vertrekken met wandbehang en lambrisering brandt een haardvuurtje. Het kamerparfum is
geďnspireerd op dat van Hôtel Ritz in Parijs, vertelt butler Koen.
Voor de villa staat een bronzen Charging Bull, net als bij Wall Street in New
York. Langs de stoep staat een bordje over het werk van beeldhouwer Arturo di
Modica. "Daar heb ik natuurlijk geen vergunning voor aangevraagd", lacht Perridon,
"dan stond het er over vijf jaar nog niet."
Perridon kocht de villa met erf in 2014 van Rijkswaterstaat voor 4,3 miljoen
euro en liet deze geheel renoveren in oude stijl. "Dit is mijn nalatenschap aan
Rotterdam", zegt hij. Buiten wordt gewerkt aan het naastgelegen Koetshuis.
"Dat
wordt de meest bijzondere bed and breakfast van de wereld." En als zijn
zelf aangestelde makelaar en Boymans er met de gemeente in slagen een nieuw
paviljoen voor moderne kunst te realiseren, krijgt Boymans er van hem een tweede
ingang bij, tussen de villa's aan de Westersingel door. Perridon heeft er al een
naam voor bedacht: "De Poort van Perridon". "Dat is geen grap", laat hij zijn
assistent nog even mailen naar de verslaggever.
Perridon lijkt, wonend in Dubai, zeer tevreden over zijn handel
& wandel.
Lees het interview van König, voor je een oordeel velt over deze
Oud-Rotterdammer, die weliswaar bescheiden opmerkt, zelf eigenlijks niets te
kunnen, maar een paar regels verder onverbloemd aangeeft, geen visionair te
zijn. Innoveren kost hem alleen maar geld. Maar met kopiëren kan hij
dat prima compenseren, lijkt, ook vanuit de woestijn.
Riek, de Kop van Zuid
NRC-foto: Mart Boudestein
Het was kerstvakantie 1985 en Riek Bakker was een weekje in Rotterdam om de stad
alvast te leren kennen. Op 1 januari zou ze beginnen als directeur van de Dienst
Stadsontwikkeling. In die functie zou ze tien jaar lang de drijvende kracht zijn
achter de ontwikkeling van de Kop van Zuid.
Het interview vindt plaats in Hotel New York. Toen Bakker in Rotterdam begon,
lagen er plannen het oude kantoor van de Holland-Amerika Lijn te slopen. "Wie
sloopt nu de geschiedenis van Rotterdam? Het initiatief om er een hotel te
vestigen was een geschenk uit de hemel."
'Baas aan de Maas' was in 1989 de kop boven een interview met Bakker in NRC,
waarin al de kritiek door klonk die nog steeds te horen is: dat de
ontwikkelingen op 'de Kop' niet ten goede is gekomen aan de bewoners van Zuid,
dat die er eerder door worden verdrongen. ,,Daar was ik me van bewust", zegt
Bakker nu. "De bedoeling was de voorraad op Zuid van 98 procent sociale
woningbouw iets meer in balans te brengen. Maar niet zonder de
bewonersorganisaties daarin te betrekken. Eindeloos ben ik daar langs geweest
met mijn verhaal en maquette. Door die participatie zijn bewoners meegegaan in
de plannen."
In haar boek, 'De ruimte van Riek', heeft ze
haar strijd om met 'De Kop van Zuid" een brede, stimulerende
brugfunctie te ontwikkelen tussen het verwaarloosde Zuid en het Culturele en
Bestuurlijke Centrum gewonnen. "Tegen de stroom in", zoals ze dat zelf ervaren
heeft.
Bewoners erbij betrekken, is wat Bakker mist in het huidige beleid van gemeente
en woningbouwverenigingen. Vooral op Zuid, waar goedkope woningen worden
gesloopt en dure nieuwbouw terugkomt.
Fel: "Door die huizen af te breken zeggen ze eigenlijk tegen de huurders:
wegwezen jullie."
Zuchtend: ,,Ik heb dertig jaar aan de stad gewerkt, heb mijn tijd goed besteed.
Ik ben niet de persoon die nu de vinger moet opsteken. Er moet een nieuwe
flinkerd opstaan die zegt dat het anders moet.
Lees haar boek, maar lees ook het hele interview van De Kruif om te begrijpen, dat Rotterdam voor een duurzame leefbaarheid wellicht meer heeft aan de visie van Riek, dan aan de Bull-bij-de-horens-vattende Michel.
Met dank aan de NRC
en zijn journalisten.
Dit verhaal is gebaseerd op twee interviews
van
Eppo König en Frank de Kruif
Rotterdam-katern 20 en 21 november 2021
Manhattan Project 3.01 Mapping the Media Meineszhood
laat iets van je horen / have your say