Mijn opa was bakker,
telg uit een oud geslacht, dat via Leyden & Warmond in 1834
in Noordwijkerhout neerstreek,
een
boerderij verwierf en een backerij / kookerij begon.
Binnen 100 jaar, vertelde hij vaak trots, was de firma al
"meermalen & met goud bekroond"
door de
"Nederlandsche Vereeniging voor
Maalderij & Backerij van Graanproducten".
In 1948 werd de firma overgedragen aan mijn vader.
Van mijn opa leerde ik,
dat brood duurder was naarmate het graan fijner werd
vermalen.
De molen moet langer draaien en de molenaar kan dan niet
wat anders gaan doen.
Brood van volkorenmeel was dus goedkoper dan
wit brood van "bloem",
zo
heette het zeer fijngemalen, witte meel.
Molen de Hoop, laat zien,
dat dit verhaal
nog steeds deugt.
Hoe kan het dan, dat Albert Heijn voor
een kilogram tarwebloem 79 cent rekent
en voor een kilo tarwemeel 89 cent?
(ah 1342 20/05/2005/18:21:06)
Je zou eerder andersom verwachten
en dan nog kan het goedkoper,
zoals "de Hoop" laat zien en
Dirk vd Broek
het meel verkoopt?
Wat is de gedachte hierachter?
"Volkoren" klinkt wellicht gezonder dan "tarwe"
en die
beleving levert dan extra geld op.
De illusie van "gezonder" lijkt minimaal
12 cent per kilo te kosten.
Wat moet ik mijn kleinkinderen leren?
p.s.: oma had ook iets opgemerkt